چراغ های ماشین شما و نحوه استفاده از آنها و هدلایت ها

طبق گفته اداره حمل و نقل خودروهای موتوری، برای قبولی موفقیت آمیز در آزمون راننده، باید بتوانید چراغ های خودرو و همچنین نحوه استفاده از آنها را شناسایی کنید. این دستور ظاهراً تضمین می کند که رانندگان از چراغ های اتومبیل خود و هدلایت ها به درستی استفاده می کنند. متأسفانه، بسیاری از رانندگان پس از شرکت در آزمون، این مهارت ها را «فراموش می کنند». این نه تنها جان خود آنها را به خطر می اندازد، بلکه جان رانندگان همکار را نیز به خطر می اندازد.

چراغ‌های مختلف خودرو و هدلایت ها دارای عملکردهای خاصی هستند که یا به راننده کمک می‌کنند یا به سایر رانندگان سیگنال می‌دهند. در صورت استفاده نادرست یا عدم استفاده، ممکن است تصادفاتی رخ دهد. به همین دلیل بسیار مهم است که بتوانید لامپ های مختلف را بشناسید و بدانید چه زمانی از آنها استفاده کنید.

چراغ های خودرو شامل:چراغ های جلو. دو نوع چراغ جلو وجود دارد – نور پایین و نور بالا. این چراغ‌ها به راننده اجازه می‌دهد تا جاده را در تاریکی ببیند، در حالی که به سایر رانندگان سیگنال می‌دهد که خودرویی وجود دارد. نورهای پایین توزیع نور را برای ایجاد نور کافی به جلو و جانبی بدون کور کردن سایر کاربران جاده با تابش خیره کننده بیش از حد فراهم می کنند. پرتوهای بلند توزیع شدید نور را با وزن مرکزی و بدون کنترل خاصی از تابش خیره کننده ارائه می دهند و فقط باید زمانی استفاده شوند که هیچ اتومبیل قابل مشاهده ای در مقابل شما نباشد (در حال آمدن یا رفتن).
چراغ های عقب. چراغ‌های عقب فقط برای تولید نور قرمز در عقب خودرو الزامی هستند و به گونه‌ای سیم‌کشی می‌شوند که هر زمان که چراغ‌های جلو روشن هستند روشن شوند. این به رانندگانی که پشت سر شما سفر می کنند کمک می کند تا تشخیص دهند که شما آنجا هستید و چقدر جلوتر هستید.
چراغ های روشنایی روز( هدلایت ). این چراغ ها هم در جلو و هم در عقب خودرو قرار دارند و عموماً به طور خودکار روشن می شوند. اگرچه در برخی خودروها گزینه ای برای خاموش کردن آنها وجود دارد. آنها به گونه ای طراحی شده اند که شما را برای سایر وسایل نقلیه بیشتر در معرض دید قرار دهند، اما برخی از رانندگان آنها را در اتومبیل های روبروی حواس پرت می دانند.
چراغهای مه شکن. این چراغ‌ها در نزدیکی چراغ‌های جلو قرار گرفته‌اند و عموماً به‌منظور جلوگیری از شکست نور بر روی مه و تابش خیره‌کننده به سمت شما (راننده) نصب می‌شوند. اینها فقط باید در هنگام مه استفاده شوند که چراغهای جلو معمولی موثر نیستند.
چراغ های سیگنال همچنین به عنوان چراغ های راهنما یا “چشمک زن” شناخته می شود، این چراغ ها در جلو و عقب خودرو، در کنار چراغ های سر و عقب یا کنار هدلایت ها قرار دارند. هنگامی که فعال می شوند، به رانندگان دیگر نشان می دهند که شما به زودی (در جهت مشخص شده سیگنال) خواهید پیچید و به احتمال زیاد برای انجام این کار سرعت خود را کاهش خواهید داد.
چراغ های ترمز. این چراغ ها در کنار چراغ های عقب شما قرار دارند و به رانندگان نشان می دهند که در حال کاهش سرعت یا توقف هستید. از آنجایی که آنها فقط زمانی فعال می شوند که ترمز را فشار می دهید، لازم نیست نگران استفاده نادرست از آنها باشید. با این حال، شما باید مطمئن شوید که آنها به درستی نگهداری می شوند و نمی سوزند.
چراغ های خطر این فلاشرها که به نام فلاشرها نیز شناخته می شوند، در جلو و عقب خودرو و معمولا کنار هدلایت ها قرار دارند. هنگامی که روشن می شود، سیگنال چشمک زن را می پذیرند تا به سایر رانندگان هشدار دهد که مشکلی را تجربه می کنید، در مضیقه هستید یا در مورد خطر فوری هشدار می دهید (سنگ های موجود در جاده، تشییع جنازه آهسته). آنها فقط باید به عنوان هشدار در مورد مشکل یا مشکلات ترافیکی استفاده شوند – هرگز به عنوان علامت توقف یا مجوز پارک غیرقانونی.
چراغ های رانندگی. اینها در داخل کابین وسیله نقلیه شما قرار دارند و برای روشن کردن کابین برای مسافر یا راننده استفاده می شوند تا با خیال راحت نقشه ها یا مسیرها را بررسی کنند یا موارد را در تاریکی پیدا کنند. آنها هرگز نباید برای مدت طولانی استفاده شوند.

برای محصولات مشابه کلیک کنید