آینده خودرو در چه مسیری و چه تکنولوژی ای قراردارد؟
خودرو و حمل و نقل به عنوان مجرای اصلی بیان فیزیکی آزادی انسان و قطعاً آزادی حرکت، حمل و نقل در اشکال مختلف آن تقریباً در تمام جوامع بشری نقش مهمی ایفا می کند. تحرک مسلماً یک حق بشر است، و هنگامی که دسترسی به چنین تسهیلاتی کاهش یا رد شود، کیفیت زندگی مرتبط با آن می تواند به طور قابل توجهی آسیب ببیند . به ویژه در کشورهای بزرگتر و در حال توسعه جهان، در دسترس بودن خودرو و حمل و نقل آماده، بافت، زیرساخت و تا حدی حتی فرهنگ کل کشورها را شکل داده است. اکنون ماهیت چنین حمل و نقلی در حال تغییر است . از زمان شتر، الاغ و اسب، انسان ها طبیعت را را اشغال کرده اند .
انسان ها هم در مورد مأموریت استراتژیک (یعنی مقصد مورد نظر) تصمیم گرفته اند و هم از فرماندهی تاکتیکی (یعنی کنترل لحظه ای حیوان یا خودرو) استفاده کرده اند. البته در همه جا اینطور نبوده است. ما همیشه سیستم‌های حمل‌ونقلی داشته‌ایم که در آنها یک راننده، خلبان یا کاپیتان منفرد کنترل را انجام می‌دهند، در حالی که بسیاری دیگر، که گاهی به هزاران نفر می‌رسند، مسافرانی هستند که به جای هر نوع کنترل فعال، صرفاً نقشی منفعل دارند. تقریباً از همان آغاز هر فناوری، اشکال ابتدایی اتوماسیون در بسیاری از حوزه‌های حمل و نقل وجود داشته است. چنین درجاتی از اتوماسیون در طول دهه ها بر پیچیدگی خود افزوده است. بسیاری از بخش‌های سیستم حمل‌ونقل به این شیوه تکامل یافته‌اند و اتوماسیون به بخش قابل‌توجهی از تحویل فنی آنها تبدیل شده است. با این حال، اکنون ما در حال ایجاد و اجرای اشکالی از فناوری هستیم که قصد دارد انسان را از هرگونه کنترل تاکتیکی لحظه ای رها کند و حتی تهدید کند که همه کنترل های استراتژیک را نیز جایگزین کند. به این ترتیب، گسترش فعلی بیشتر یک تغییر سیستم مخرب است تا یک تکامل تدریجی و کنترل شده. از آنجایی که اختلالات تغییرات گسترده ای را تحت تأثیر قرار می دهند، تعداد بی شماری از مسائل مربوط به آینده حمل و نقل در بسیاری از سؤالات مبتنی بر گسترده تر در مورد نقش و تأثیر سیستم های خودکار و مستقل در زندگی انسان به طور کلی گنجانده شده است .
وسایل نقلیه امروزی یا همان خودرو در حال حاضر سیستم‌های نیمه خودران با فناوری سنگین هستند که به نوبه خود توسط سایر فرآیندهای مهندسی و تولید سیستم‌های پیشرفته ساخته شده‌اند. در برخی شرایط، AV های آینده ممکن است به نظر ربات هایی باشند که توسط روبات ها ساخته شده اند، اگرچه این امر در همه جا ثابت نشده است، زیرا اکنون به نظر می رسد بسیاری از تولیدکنندگان در حال کشف مجدد مزایای کارگران انسانی هستند. از آنجایی که هزینه‌های سرمایه‌ای ساخت جایگزین هزینه‌های نیروی کار در قوس طولانی افزایش بهره‌وری فنی می‌شود، ما نه تنها شاهد انتقال کنترل لحظه‌ای وسیله نقلیه هستیم، بلکه شاهد یک اثر تدارکاتی هستیم که در آن تولید و طراحی آن خودروها نیز تغییراتی را در تصمیم‌گیری نشان می‌دهد. قدرت. این تغییر قدرت اخیر اسماً فن‌آوری‌های رایانه‌ای با قابلیت فزاینده را در برابر انسان‌هایی قرار می‌دهد که تا حد زیادی به دلیل محدودیت‌های ظرفیت‌های ذاتی‌شان برای جذب بخش‌های بیشتری از اطلاعات محدود شده‌اند، زیرا پیشرفت فناوری و روباتیک ظاهراً بدون کاهش ادامه دارد
با این حال، شکل پیشرفتی که دائماً جنبه های برتری ماشینی رو به رشد را نشان می دهد، خالی از ظرافت ها و هشدارهای خاص خود نیست. برای مثال، برخی از تولیدکنندگان خودرو دریافته‌اند که چشم‌انداز تولید کاملاً خودکار نسبت به دیدگاهی که در آن انسان‌ها و ماشین‌ها در کنار یکدیگر کار می‌کنند، کارآمدتر و پایدارتر است. مانند عملیات خود وسایل نقلیه ابتکاری، این می تواند به خوبی نشان دهد که نقش انسان صرفاً باقی مانده نیست، بلکه نقشی است که همراه با ماهیت نوآوری های تکنولوژیکی درگیر تکامل می یابد. چنین گزاره ای استدلال می کند که توسعه اتوماسیون، به جای جدایی انسان از فناوری، ممکن است در واقع نشان دهنده همزیستی مداوم بین انسان ها و فناوری ایجاد شده توسط آنها باشد.
دوران پس از کووید
پس از کووید، با بازارهای کار خوب و نرخ های بهره پایین که باعث افزایش فروش خودرو شده است، اعتماد مصرف کننده در نهایت پس از کووید به بازگشت است. مسلماً، کمبود نیمه هادی باعث شده است که این بخش در جاده ای که برای مدت طولانی تر از حد انتظار ادامه داشته است، برخورد کند، با این حال پیش بینی می شود که فروش جهانی خودروهای سبک (LV) در طول سال 2023 به سطح قبل از همه گیری بازگردد.
در برابر این پس‌زمینه، پایداری همچنان یکی از ملاحظات کلیدی برای مصرف‌کنندگان و سازندگان خودرو است، و با تلاش سیاستمداران برای دستیابی به اهداف آب‌وهوایی، تغییر از خودروهای موتور احتراق داخلی به خودروهای برقی باطری همچنان در حال افزایش است. ممکن است هنوز آنجا نباشیم، اما نقطه اوج خودروهای برقی باتری دار (BEVs) هر لحظه نزدیک تر می شود.
بنابراین، با تثبیت بازار و شتاب گرفتن برق، آینده صنعت LV چیست؟ پاسخ خودروهای خودران است.
خودرو های خودران چه زمانی در جاده ها قرار می گیرند؟
خودروهای خودران یا خودران به عنوان یک تغییر دهنده واقعی بازی برای صنعت خودرو مورد استقبال قرار گرفته اند. برخی OEM ها می گویند که تغییر به سمت خودروهای برقی در مقایسه “به نوعی آسان” بود.
ممکن است بیش از حد انتظار طول بکشد تا آنها در جاده ها حرکت کنند، اما 10 تا 15 سال آینده را در نظر بگیرید و بسیاری هنوز ناوگان اتوبوس ها و شاتل های خودران را تصور می کنند که بدون زحمت در مناطق شهری به سمت ایستگاه های انتخابی خود حرکت می کنند. خدمات اشتراک سواری که وسایل نقلیه خودران مشترک (AVs) را برای سوار کردن چندین مسافر در مسیرهای مشابه ارسال می کند. تاکسی‌های روباتی که مسافران را در ایستگاه‌های مترو برای مرحله بعدی سفرشان پیاده می‌کنند.
در این چشم انداز، برخی از دارندگان خودرو های سنتی ممکن است تصمیم بگیرند که دیگر نیازی به وسایل نقلیه شخصی نداشته باشند، زیرا دستگاه های AV با تحرک مشترک نیازهای آنها را برآورده می کنند. به دلیل تخصیص هزینه کارآمدتر، تعداد بیشتری از مردم نیز دسترسی بهتری به تحرک خواهند داشت. اما آیا این بدان معناست که ازدحام جاده ها کاهش می یابد زیرا واحدهای مورد نظر کارآمدتر مانور می دهند. یا اینکه جاده ها بیش از حد شلوغ می شوند؟
آینده بدون راننده به جاده های بهتر نیاز دارد؟
این بستگی زیادی به این دارد که آیا سهامداران دولتی و خصوصی در زیرساخت های مورد نیاز برای فعال کردن تحرک مستقل مشترک (SAM) سرمایه گذاری می کنند یا خیر. برخی از بازیگران این صنعت استدلال می‌کنند که تا زمانی که جاده‌های خود را برای آسان‌تر کردن برقراری ارتباط با خودروهای AV تطبیق ندهیم، خودرو های خودران گسترده واقعیت پیدا نمی‌کنند، چیزی که نیاز به برنامه‌ریزی گسترده، هزینه و هماهنگی سراسری دارد. در واقع، این موضوع که آیا SAM کشش پیدا می‌کند می‌تواند به این الزامات زیرساخت بستگی داشته باشد.
با این حال، در حال حاضر، این نگرانی توجه نسبتا کمی دارد، زیرا شرکت‌ها، سرمایه‌گذاران، مخترعان و سیاست‌گذاران به درستی بر روی مسائل مربوط به خود AVها مانند ایمنی تمرکز می‌کنند.
ایمنی یک نگرانی کلیدی برای جلب اعتماد مصرف کننده است
دولت‌ها قطعاً نقش مهمی در شکل‌دهی چشم‌انداز جدید تحرک در هنگام نگرانی‌های ایمنی خواهند داشت. در حالی که OEM ها ممکن است احساس کنند که مقررات برای همگام شدن با تحولات در فضا بسیار کند هستند، برای دولت ها، ادراک مصرف کنندگان کلید سیاست گذاری است.
در نظرسنجی که توسط Deloitte در میان مصرف کنندگان در بریتانیا انجام شد، پاسخ دهندگان در مورد فناوری خودران کنجکاو اما محتاط بودند و تقریباً نیمی از آنها گفتند که مقررات دولتی و تأیید این خودروها عامل مهمی در اعتماد آنها به وسایل نقلیه خودران است. مسلماً همه‌گیری نیز نقشی داشته است، با بررسی‌های اخیر دیگر نشان می‌دهد مصرف‌کنندگان ممکن است کمی تمایلی به استفاده از حمل‌ونقل عمومی نداشته باشند. در مقایسه، یک واحد خودران الکتریکی ممکن است به عنوان جایگزین ایمن تری در نظر گرفته شود.
خودرو های خودران بخش مهمی از تجارت OEM های خودرو خواهند بود
با مشارکت OEM ها یا خرید نرم افزارهای خودران، مانند فولکس واگن و فورد با هوش مصنوعی Argo، انتظار می رود خدمات نرم افزاری برای خودروهای خودران ستون اصلی تجارت آینده خودروسازان باشد، با پیش بینی ها حاکی از آن است که بازار جهانی خودروهای خودران این خط در سال 2030 به ارزش 60 میلیارد دلار خواهد رسید. طبق گفته فولکس واگن، تا سال 2030، حدود 15 درصد از تجارت آن به شاتل یا حمل و نقل به عنوان خدماتی اختصاص خواهد یافت که نشان می دهد این حوزه مهمی برای رشد است.
باید دید این در بلندمدت چه معنایی برای زنجیره های تامین خودرو خواهد داشت. با این حال، در آینده نزدیک تر، وسایل نقلیه خودران می توانند به دلیل ایمنی و فناوری حسگر به کار رفته، آسیب کمتری در حین حمل و نقل داشته باشند که می تواند هزینه ها و زمان عرضه به بازار را کاهش دهد.
آیا در آینده هم مالکیت خودرو ضروری است؟
در حالی که خودروسازان سنتی و شرکت‌های فناوری میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا چشم‌انداز خود را در مورد خودرو های بدون راننده محقق کنند، تاکسی‌های رباتیک به دلیل موانع فنی و مقرراتی که مستلزم حضور مداوم انسان هستند، همچنان گریزان هستند، اگرچه ممکن است این امر به زودی تغییر کند. مطمئناً فولکس‌واگن قصد دارد خودروی آزمایشی ID Buzz AD1 (رانندگی خودکار) خود را که نسخه‌ای از مینی‌ون الکتریکی آینده خود ID Buzz است، در خیابان‌های مونیخ آزمایش کند. سپس از سال 2025 نسخه تولیدی آن در خدمات حمل و نقل تجاری مانند سواری-هیلینگ استفاده خواهد شد. طبق گزارش Statista، سطح تولید سالانه خودروهای رباتیک می تواند تا سال 2030 به 800000 دستگاه در سراسر جهان برسد.
بنابراین، آیا این می تواند به معنای آینده ای باشد که در آن مالکیت خودرو غیرضروری باشد؟ تا سال 2040، برآوردها نشان می دهد که تحرک خودران مشترک می تواند 50 درصد از کل مایل های طی شده در کشورهای توسعه یافته را تشکیل دهد. در چین، که پتانسیل تبدیل شدن به بزرگترین بازار وسایل نقلیه خودران جهان را دارد، این خودروها می توانند تا 66 درصد از کیلومترهای مسافری طی شده را تشکیل دهند. علاوه بر تراکم ترافیک کمتر، انتشار گازهای گلخانه ای وسایل نقلیه می تواند کاهش یابد. با استفاده از AV های بیشتر که خطاهای کمتری نسبت به رانندگان انسانی دارند، تلفات ناشی از حمل و نقل نیز کاهش می یابد، در حالی که املاک و مستغلات که قبلاً به پارکینگ اختصاص داده شده بودند می توانند برای املاک تجاری یا مسکونی استفاده مجدد شوند.
با چشم انداز جابجایی بهتر، ایمن تر و مقرون به صرفه تر، مطمئناً دلایل زیادی برای هیجان زده شدن در مورد اتومبیل های خودران وجود دارد. شاید تا چند سالی دیگر آنها را در جاده های خود نبینیم، اما AV ها در راه هستند.
